Günde 5-10 sayfa
da olsa kitap okuyordum. Bir ritim tutturmuştum. Ama son günlerde bu ritim
bozuldu. Buna canım sıkkın.
Her gün muhakkak
hayatımdaki yanlışları düşünür dururum. Bunu için özel bir çaba harcadığımı
düşünmeyin sakın. Günün herhangi bir anında gelir aklıma. “Keşke yapmasaydım”
derim. İnce bir sızı hissederim.
Bu blogda, bir
yazıda sadece bir konuyu yazmayıp, birden fazla konu yazacağım için hiç yazma
sıkıntısı çekeceğimi düşünmemiştim. Her konudan kısa kısa yazmama rağmen yine
de, “Ne yazacağım” sıkıntısıyla karşı karşıyayım.
Bazen, “İnstagram’da
niye hikaye paylaşıyorum ki?” diyorum. Bazen de paylaştıkça paylaşıyorum. Hikayeden
geçilmiyor. Nedense hikaye paylaşmaktan soğumaya başladım. Bu nasıl bir psikolojidir
anlamadım ki.
